برهمکنش کمپلکس های 2و?2- بی پیریدین هگزیل- و اکتیل- دی تیوکرباماتو پالادیوم(ii) و پلاتین (ii) با dna از غده تیموس

این تحقیق در جهت حمایت از مشکل اساسی و مهم در خصوص درک بر هم کنش کمپلکس های فلزی کوچک با مولکول dna جهت درمان سرطان می باشد. بنابراین، برهمکنش چهار کمپلکس ضد تومور با فلزات پلاتین و پالادیوم به فرمول کلی [m(bpy)(l)]x (که در آنها bpy = 2و2- بی پیریدین، m = pt(ii) و pd(ii)، l = هگزیل- دی تیوکربامات و یا اکتیل- دی تیوکربامات و x= نیترات (no3) و یا کلراید (cl) است) با dna غده تیموس گوساله (ct-dna) به روش تیتراسیون همدما به کمک طیف سنجی uv-vis در تریس بافر حاوی کلرید سدیم (25 میلی مولار) و0 /7 ph= در دمای 300 و 310 درجه کلوین مطالعه شد. یک مجموعه جایگاه پیوندی یکسان و وابسته به هم برای هر یک از کمپلکس ها در dna (به ازاء 1000 نوکلئوتید) با تعاونی مثبت در پیوندها وجود دارد. این کمپلکس ها می توانند ct-dna را در غلظت های بسیار پایین (~100 ?m) غیر طبیعی کنند. غلظت این ترکیبات در نیمه راه انتقال، [l]1/2، با افزایش دما کاهش می یابد. شیوه های پیوندی این کمپلکس ها با ct-dna، به کمک طیف سنجی uv-vis بررسی شد. نتایج این مطالعات نشان داد که کمپلکس های دی تیوکربامات به صورت متعاون در dna اینترکلیت می شوند. در بررسی برهمکنش کمپلکس های پالادیوم و پلاتین با dna، پارامترهای پیوندی مانند g (تعداد جایگاه پیوندی به ازای هر هزار نوکلئوتید)، k (ثابت تجمع پیوندی کمپلکس به dna)، n (ضریب هیل) و ? (نسبت غلظت کمپلکس پیوند شده به dna) و پارامترهای ترمودینامیکی m (میزان توانایی کمپلکس فلزی برای غیر طبیعی کردن dna)، (پایداری ساختار dna در عدم حضور کمپلکس فلزی)، (گرمای لازم جهت غیر طبیعی شدن dna در عدم حضور کمپلکس فلزی) و (آنتروپی حاصل از غیر طبیعی شدنdna توسط کمپلکس فلزی) تعیین شدند. همچنین، نتایج ژل کروماتوگرافی نشان دادند که پیوند کمپلکس ها با dna به اندازه کافی قوی است که به آسانی از dna جدا نشوند.